Des zomers is Superdamn eerder een biermens. Hij lust wel eens een stevige trappist en tegen een Duvel op terras zegt hij nooit nee. Maar tegen de gewone alledaagse dorst gaat er niets boven een koud pintje. Of twee. Een heel ander verhaal is het wanneer de dagen korter worden en de temperaturen dalen. Dan vertrouwt hij zijn avonden toe aan de betere rode wijn. En heel af en toe, als zijn inspiratie overuren klopt, durft hij stiekem van de cognac, whisky of vodka te slurpen. Jenever is vooralsnog maagdelijk terrein. Mocht men hem voorzien hebben van didactisch materiaal tijdens het schrijven van de zaalteksten voor het vernieuwde Jenevermuseum, dan zouden er misschien een paar extra deadlines gesneuveld zijn. Maar hij heeft voldoende psychoanalyse achter de kiezen om zich te kunnen inleven in de meest versluierde der geestestoestanden. Uiteraard is dit een verhaal van vele Oedipussen. Superdamn gaat niet natrappen over puntjes die op de verkeerde i werden gezet en komma’s die ergens verdwaald raakten tussen eindredactie en opmaak. Bij dit soort projecten moet je durven loslaten. En waar mogelijk met de pluimen gaan lopen.
Jenevermuseum, in samenwerking met MADOC.
